Folio 232v

Canticles, continued.

piciam hominem ultra; et habitatorem quietis.\ [12] Generacio mea ablata est et convoluta est\ a me; quasi tabernaculum pastorum. Precisa est\ velut a texente vita mea dum adhuc ordirer\ succidit me; de mane usque ad vesperam finies\ me. [13] Sperabam usque ad mane; quasi leo sic\ contrivit omnia ossa mea. De mane usque\ ad vesperam finies me; [14] sicut pullus hyrundi\nis sic clamabo meditabor ut columba. Atte\nuati sunt oculi mei; suspicientes in excelso.\ Domine vim pacior responde pro me; [15] quid\ dicam aut quid respondebit michi cum ipse fecerim <fecerit>.\ Recogitabo tibi omnes annos meos; in a\maritudine anime mee. [16] Domine si sic vi\vitur et in talibus vita spiritus mei corripies\ me et vivificabis me; [17] ecce in pace amaritudo\ mea amarissima. Tu autem eruisti animam\ meam ut non periret; proiecisti post tergum tuum\ omnia peccata mea. [18] Quia non infernus\ confitebitur tibi neque mors laudabit te; non\ expectabunt qui descendunt in lacum veritatem\